Predyspozycje do pracy rehabilitanta i fizjoterapeuty

Właściwie w świetle obecnych przepisów, rehabilitantem i fizjoterapeutą może zostać niemalże każdy. Uprawnienia można zdobywać nie tylko na prestiżowych akademiach medycznych, ale nawet na kursach i szkleniach, w szkołach zawodowych policealnych. Oznacza to, że fizjoterapeuta fizjoterapeucie nierówny. Ma to jednak przełożenie na późniejsze możliwości zawodowe, szanse na zatrudnienie oraz oczywiście uzyskiwanie wyższych zarobków. Każdemu może być na pewno ciężko na pierwszym etapie – już same poszukiwania pracy w zawodzie są trudne, późniejsze zarobki np. na etatach w szpitalu, jeśli już komuś uda się tam dostać, także nie napawają optymizmem. Jeśli więc będziemy poszerzać swoje kompetencje, robić dodatkowe kursy i szkolenia – zwiększają się szanse na dobrą pracę, na znalezienie pracy poza publiczną służbą zdrowia. Obecnie jest przecież mnóstwo prywatnych placówek tego typu, one zaś szukają rehabilitantów, którzy mają dobre kwalifikacje, jakieś doświadczenie za sobą, dodatkowe uprawnienia i certyfikaty. Dlatego na pewno warto dokładnie sobie przemyśleć ścieżkę swojej kariery, by praca rehabilitanta mogła być rozwijająca i ambitna, by można było faktycznie w tym zawodzie więcej osiągnąć i zdobyć dodatkowe kwalifikacje. Potem być może przyjdzie czas na prywatną praktykę. Raczej odradzane jest zakładanie od razu prywatnej praktyki, gdyż najpierw trzeba zdobyć wiedzę i doświadczenie, ale także oczywiście pacjentów. Ci zaś stają się coraz bardziej wymagający, bo wzrasta ogólna świadomość pacjentów, co do swojego zdrowia, metod terapeutycznych itd. Tak więc i wymagania są coraz większe, poza tym pacjenci też polecają sobie wzajemnie fizjoterapeutów. Taka forma rekomendacji jest uznawana za jedną z najlepszych, nawet lepsza niż np. reklamy internetowe, bo z kolei też wzrasta świadomość wielu osób, jak te internetowe rekomendacje powstają. Dlatego przede wszystkim swoją pracą, zaangażowaniem i wynikami fizjoterapeuta buduje swoją pozycję. Tak więc bardzo ważne jest, by umiejętnie do tego podchodzić, by budować swoją markę, swój wizerunek, poprzez odpowiednie podejście do pracy. Dzięki temu faktycznie można wiele zyskiwać i otwierać się na nowe możliwości. tutaj więc te czynniki stają się niezwykle ważne i potrzebne. Trzeba na pewno wiedzieć o tym, że decydują się na wybór tego zawodu, konieczne będzie inwestowanie w swój rozwój. Nawet studia na prestiżowej akademii medycznej są tylko wstępem do zawodu. Można już po tym szukać pracy, ale też dobrze jest od razu inwestować w dodatkowe szkolenia. Zresztą część takich szkoleń, staży, praktyk, dodatkowych certyfikatów można zrobić już na studiach. Generalnie jednak do tego zawodu potrzebne są określone predyspozycje. To praca z ludźmi, zakładająca bliski kontakt – już to dla wielu osób jest problemem. Tak więc osoby, które tego nie tolerują, nie mogą pracować w tym zawodzie. Osoby, które np. nie mogą pracować z osobami starszymi, z dziećmi, z osobami niepełnosprawnymi – także się do tego nie nadają. Ważna jest empatia, wrażliwość, zaangażowanie i sumienność. Tutaj takie cechy są na pewno pożądane. W pracy taka osoba może się spotkać z wieloma trudnymi i stresującymi sytuacjami. Narażenie na ciągły stres, zmęczenie, roszczenia, trudne sytuacje, skargi i zażalenia – niestety mogą być na porządku dziennym. Wiele zależy oczywiście od tego, jak taka osoba podchodzi do ludzi, ale trzeba przyznać, że w karierze fizjoterapeuta może się spotkać nawet z bardzo trudnymi przypadkami. Są też niestety osoby roszczeniowe i konfliktowe, które będą ciągle niezadowolone z takiej pracy. Przez pacjentów generalnie lepiej są odbierane osoby o profesjonalnym podejściu, ale nie sprawiające wrażenia zimnych i wyrachowanych. Trzeba więc połączyć te cechy – być zaangażowanym, sumiennym i profesjonalnym, co oznacza też oczywiście konsekwentne podejście, ale też przy tym sympatycznym i otwartym. Trzeba umieć zachęcić do ćwiczeń, do terapii, choć oczywiście to pacjent podejmuje decyzję, czy mu się chce ćwiczyć czy nie. Jednak dobry terapeuta tak potrafi podejść do sprawy, tak nakreślić plan działań, że będzie to działać motywująco. Niestety w takich przypadkach można się też spotkać z osobami w ciężkiej depresji, wynikającej z wypadku, kalectwa, niepełnosprawności, starości. Trzeba liczyć się z tym, że do takiej osoby trzeba trafić. Oczywiście fizjoterapeuta nie jest psychologiem i nie pełni takiej funkcji, co nie znaczy, że jego postawa i podejście do tematu jest bez znaczenia. Ma on przede wszystkim mieć zdolności, umiejętności, profesjonalne przygotowanie. Działa wg planu rehabilitacji, wykonuje zalecane ćwiczenia. Ale też opiera się to na komunikacji i zrozumieniu potrzeb pacjenta. Praca rehabilitanta to przecież także edukacja pacjenta, jak ma sam ćwiczyć, w jaki sposób wykonywać ćwiczenia i co mają one na celu. Bardzo ważne jest nakreślenie właśnie tego, jakie będą efekty rehabilitacji, bez zbędnego optymizmu, ale z dokładnym wytłumaczeniem, jak należy postępować, by dana praca nie poszła na marne i by taka rehabilitacja miała faktycznie sens.