Rehabilitacja w domu

Po ciężkiej kontuzji, urazie, operacji, zabiegu – czasem potrzebna jest rehabilitacja. Nie zawsze jest nam jednak łatwo podjąć decyzję, jaką i przez jaki czas rehabilitację podjąć. Za tę decyzję odpowiedzialny jest oczywiście lekarz, ale wiele zależy także od nas. Nie tylko chodzi o to, gdzie poddamy się rehabilitacji, ale także jak do niej podejdziemy i jakie będą jej efekty. Najlepiej też nie ograniczać się do tej prowadzonej w szpitalu czy przychodni. Zresztą ta nie zawsze jest możliwa, ze względu na konieczność transportu pacjenta. A ten przecież ze względu na wiek, niepełnosprawność lub uraz, nie zawsze może się przemieszczać i dostać do miejsca rehabilitacji. Dlatego też ubezpieczeni zdrowotne przewiduje także możliwość kuracji przeprowadzanej w domu. Rehabilitację w domu można prowadzić pod kierunkiem profesjonalisty, ale też samodzielnie (choć i wtedy konsultacja z profesjonalistą jest wskazana). Wszystko zależy od tego, w jakim zakresie rehabilitacja musi być przeprowadzana, w jakim stanie jest pacjent, no i oczywiście – czy w ogóle może sam przeprowadzać ćwiczenia. Rehabilitacja przeprowadzana w domu jest z pewnością wygodna dla pacjenta. Nie musi on dojeżdżać na zabiegi, co jest szczególnie istotne gdy mamy do czynienia z poważnym urazem, niepełnosprawnością lub osobą w wieku starszym lub z dzieckiem. Generalnie rehabilitacja w domu posiada sporo zalet, jednak nie można zapomnieć i o wadach. Najpierw jednak skupmy się na tych pierwszych. Rehabilitację domową mogą przechodzić osoby niepełnosprawne, nie poruszające się samodzielnie lub mające trudności w poruszaniu się, a także Ci, którzy są samotni i nie mają możliwości dostania się do szpitala czy ośrodka zdrowia. Plusem jest to, że rehabilitacje bardzo często, dzięki wskazówkom rehabilitanta można wzbogacać o samodzielnie prowadzone ćwiczenia lub kontynuować ćwiczenia już samodzielnie, mimo zakończenia refundowanej rehabilitacji. Należy zauważyć, że rehabilitacja bardzo często opiera się na specjalnej gimnastyce i nauczony jej pacjent może z powodzeniem wykonywać ją w domu. Do minusów rehabilitacji domowej należą jej prawne ograniczenia. Faktem jest jednak, że także rehabilitacja odbywająca się w zakładzie leczniczym nie jest pozbawiona podobnych ograniczeń. A co do nich należy? Określony maksymalny czas trwania takiej rehabilitacji oraz ilości zabiegów, które się mogą dziennie w domu pacjenta odbywać (mówimy oczywiście o rehabilitacji wynikającej z ubezpieczenia zdrowotnego i świadczonej przez publiczne ośrodki zdrowia). Czas trwania rehabilitacji nie może przekraczać 80 dni. Czasem problemem może okazać się fakt, że skierowanie na zabiegi rehabilitacyjne tracą ważność po 30 dniach. Niestety też nie wszystkie zabiegi można wykonywać w domu, ale tylko takie, które można przeprowadzać bez specjalistycznego sprzętu lub tylko ze sprzętem przenośnym. Domowa rehabilitacja jest zagwarantowana prawnie osobom, które nie mogą się samodzielnie poruszać, a z racji przysługujących im świadczeń oraz sytuacji zdrowotnej, wymagają rehabilitacji. Szczegółowe przepisy mówią, że wśród osób podlegających świadczeniu znajdują się pacjenci po uszkodzeniach mózgu w wyniku urazów, udarów oraz zatorów mózgowych. Podobnie w wypadku uszkodzeń centralnego układu nerwowego: w przypadku dzieci chodzi o wszystkie urazy, w przypadku dorosłych tylko te najcięższe. Domowa rehabilitacja przysługuje także osobom po uszkodzeniu rdzenia kręgowego, podczas przebiegu przewlekłej choroby, chorób zwyrodnieniowych szczególnego typu. Oraz osobom po zabiegach lub amputacjach w okresie bezpośrednio po przejściu urazu i zakończeniu leczenia na przykład operacyjnego. Z powodów oczywistych rehabilitacja domowa dotyczy także osób w stanie wegetatywnym. Skierowanie na należną rehabilitację wystawia zazwyczaj lekarz podstawowej opieki zdrowotnej lub specjalista, najczęściej z zakresu rehabilitacji, neurologii, ortopedii lub reumatologii. Celem rehabilitacji jest przywrócenie pacjenta do zdrowia, do pełnej sprawności fizycznej, jeśli tylko jest to możliwe. Rehabilitacja przeprowadzana w domu, należy niewątpliwie do wygodniejszych form dla pacjenta. Tym bardziej, że osoba dotychczas sprawna, która musi borykać się z urazem, ma do przezwyciężenia nie tylko walkę o odzyskanie zdrowia fizycznego, ale także równowagi psychicznej.